دستور در حال انتظار دستوری برای خرید یا فروش یک ابزار معاملاتی در قیمتی از پیش مشخص شده توسط معاملهگر است. اساساً، هنگام قرار دادن یک سفارش در حال انتظار ، یک معاملهگر به کارگزار خود اطلاع میدهد که در صورتی که قیمت بازار به سطح معینی برسد، سفارش را اجرا کند.
سفارشات در حال انتظار به دو دسته تقسیم می شوند، دستورات limit و دستورات Stop
سفارشات در حال انتظار فقط با حد قیمت تعیین شده توسط معامله گر قابل اجرا هستند. دو نوع سفارش Limit وجود دارد. سفارش Buy Limit تعیین میکند که یک ابزار در قیمتی پایینتر ار قیمت فعلی خریداری شود، این در حالی است که سفارش Sell Limit دستور میدهد که یک ابزار در قیمتی بالاتر از قیمت فعلی فروخته شود. از آنجایی که سفارشهای Limit تضمین میکنند که یا یک سفارش در محدوده مشخص شده انجام میشود یا اصلاً انجام نمیشود، بنابراین برای جلوگیری از اسلیپیج مفید هستند. با این حال، حتی اگر از اسلیپیج جلوگیری کنند، ریسک انجام نشدن آنها در مواقع پر نوسان وجود دارد.
دستور Stop دستوری است که پوزیشن ها با رسیدن به قیمت های مشخص باز یا بسته شوند و عموما برای قفل کردن سود و به حداقل رساندن ضرر استفاده می شوند. دستور Buy Stop بالاتر از قیمت فعلی بازار و دستورSell Stop زیر قیمت فعلی بازار اجرا می شوند. اگرچه دستورهای Stop اغلب با دستورات Limit اشتباه گرفته میشوند، اما در یک وجه کلیدی متفاوت هستند. در دستورات Stop هنگامی که قیمت بازار به سطح مشخص شده توسط یک معامله گر می رسد، سفارش بازار به طور خودکار انجام می شود. به این ترتیب، در زمانهای نوسانات بالا، این دستورات ممکن است تحت تأثیر اسلیپیج و عدم اجرای سفارشات در شرایط خاص بازار قرار گیرند.